En son 10.10.2016 'da yazı yayınlamışım.Aradan aylarrr geçmiş ama öldün mü kaldın mı diye mail atan yok.Aşk olsun size.İnsan bir sorar.Zaten bu yazıyı 10 kişiden fazla kişinin okuyacağından da şüpheliyim.Her neyse,bu süre zarfı içerisinde Twitter'da aktiftim,deli gibi.Bildiğiniz Blogger'ı aldattım.Peki neden gelip şimdi yazı yazıyorsun diye sorarlar?
Bugün sizi azıcık kıskandırmaya geldim.
Bu sabah mızmızlanmadan kalktım,hazırlandım ve okula gittim.Ben,benn???Peki neden?Çünkü okul çıkışında Uska ve Vişne ile beraber buluşacaktık.Şaşıracaksınız ama heyecanlı değildim,sadece mutluydum.Sanki şehir dışında okuyan bir arkadaşım gelmiş  de buluşacağız gibiydi.Sanki her zaman olan bir şeymiş gibi.Tabi senelerdir iletişim halinde olduğumuz için böyle hissetmişimdir.Ama tabi öyle olmadı.Buluşma noktasına yaklaştıkça benim kalbim pır pır atmaya başladı.Daha sonra durdum ikisinin gelmesini bekliyordum.Ama yok benim kalbim gittikçe hızlanıyor.Neyse ki onlar yanıma gelip içten bir şekilde selamlaştığımızda,gülüştüğümüzde heyecan falan kayboldu.O da neymiş?Sonrası zaten en yakın arkadaşların buluşması gibiydi.
İkisi de aşırı eğlenceli kişilerdi.Evet Vişne de eğlenceli.Siz onun karamsar yazılarına aldanmayın.Hiç öyle bir Vişne yoktu karşımda.Bizi kandırıyor.
Uska'yı tanıyana zaten benim bir şey dememe gerek yok.Eminim yazısını bir okuyan diğer yazılarını da hemen okumuştur,sevmiştir.Sevilmeyecek gibi değil.Tanımayan için ise yazıları nasıl eğlenceli,komikse kendisi de aynı öyle.Tek sinirimi bozan şey;boyu.Bu kadar uzun olmaya ne gerek var acaba?
Son olarak,bugün kulaklarınız çınladıysa sebebi biziz.Azıcık dedikodunuzu yaptık da.